بیماری پسوریازیس (داء الصدف) psoriasis در 1 الی 2 درصد افراد جامعه دیده می شود که یک بیماری اتوایمن (خود ایمنی) است.

علائم بیماری پسوریازیس

با درگیری سر ، صورت ، دست و پا و شکم و سینه و حتی نواحی تناسلی مشخص می شود. بدین صورت که بصورت پلاکهای بدون خارش و سفید رنگ تظاهر می کند.

موارد محدود در نواحی آرنج ، زانو دیده می شود. پوست های ضخم و معمولا بدون خارش از علائم آن است.

در کف دست و پا هم می تواند تظاهر کند با توجه به شستشوی کف دست و پا در این نواحی پلاک ها و پوسته ها نازک هستند. هر چند در بعضی افراد ضخیم می شوند.

گاهی به دلیل خشکی فرد احساس خارش می کند.

پلاک های پسوریازیس مشخصه مهمی دارند و بصورت مشخص با حاشیه واضح دیده می شوند بر خلاف اگزما که حاشیه ها نامشخص است. البته در این موارد باید از بیماری های قارچی هم تمایز داد.

چون در بیماری های قارچی  هم بصورت واضح این پوسته ها دیده می شود ولی التهاب و قرمزی و تورم و گاها ترشح از نشانه های آن است که با آزمایش قطعا تشخیص داده می شود.

در نواحی تناسلی (ژنیتال) پسوریازیس می تواندفقط بصورت قرمزی واضح و مشخص در یک ناحیه باشد.البته گاهی در کشاله ران و پشت دیده می شود که پوسته های نازک هم از نشانه های دیگر آن است.

در صورت ،  پسوریازیس بصورت قرمزی و پوسته های نازک و اکثرا بدون خارش دیده می شود ، البته سوزش جزئی هم از طرف بیمار گزارش می شود.

در دهان چندان علامتی ندارد هر چند در بعضی مطالعات زبان جغرافیایی گزارش شده است.

در نواحی چین دار بدن (زیر بغل ، گردن ، کشاله ران) می تواند فقط بصورت قرمزی و التهاب با پوسته های کم و سوزش بروز کند.

در پشت گوش و کنار بینی می تواند بصورت قرمزی و پوسته های ضخیم تر بروز کند و سوزش و گاهی خارش هم داشته باشد.

در پسوریازیس شدید ناحیه کمر و شکم و سینه پلاک های وسیع و صدفی با درگیری آرنج و زانو و کناره های پاها و ران و ساعد و بازو از نشانه های آن است.

درگیری ناخن در پسوریازیس بصورت فرورفتگی های نقطه ای (گودی) در سطح دیده می شود. البته می تواند در بیماری های دیگر هم دیده شود.

در بعضی بیماری ها با پسوریازیس درگیری ناخن بصورت انیکولیز تظاهر می کند یعنی شکننده شدن ناخنها و پوسته پوسته شدن است.

در بعضی موارد شبیه یک قطره روغن در زیر ناخن دیده می شود. کراتین و پوسته پوسته ها نیز در زیر ناخن شایع می باشد.

 

• 

• 

• 

• 

• 

نکته مهم در مورد پسوریازیس که بیماران باید بدانند

نکته مهم در مورد پسوریازیس که بیماران باید بدانند این است که این بیماری مزمن است و به دنبال درمان قطعی و غیر قابل برگشت نباشید.

بیماری با درمان در اکثر موارد کنترل می شود و فرد به زندگی عادی خود باز می گردد  و اینکه درمان موضعی باشد یا خوراکی و یا تزریقی  بستگی به نظر پزشک و پذیرش بیمار و شرائط فرد و وضعیت اجتماعی او دارد.

درمان پسوریازیس

با مراجعه منظم به پزشک متخصص پوست و مو بیماری پسوریازیس کنترل می شود و ادامه درمان لازم است.

خوشبختانه در اکثر موارد مفاصل بیمار درگیر نمی شود اما در صورت درگیری لازم است متخصص داخلی و یا فوق تخصص روماتولوژی بیمار را تحت نظر گیرد.

به طور کلی در بیماری پسوریازیس ارگانهای داخلی درگیر نمی شود.

مصرف کورتون های خوراکی و تزریقی در پسوریازیس (مگر در موارد خاص و با نظر متخصص پوست) ممنوع است

اما موضعی مشکل ندارد و یکی از راههای درمان است.